Ti nuk je vrasës, Elvis!
Vrasëse ishte padrejtësia.
Vrasës ishin dosjet e humbura në gjykatat ku duhet të gjendej drejtësia.
Vrasës ishin seancat e pafundme gjyqësore që s’kishin kurrë fund.
Vrasës ishin institucionet që ju futën në një konflikt pa kthim.
Vrasëse ishte fëmijëria jote e palumtur, kur shikoje familjen tënde tek endet dyerve të gjykatave duke kërkuar atë që ishte e tyre — drejtësinë.
Ti, Elvis, linde pronar, por jetove me qera, sepse pronën tënde e gëzonin të tjerë. Madje disa kishin ndërtuar shtëpitë e tyre mbi tokën tënde, e madje e jepnin edhe me qira. Ti s’kishe mundësi të paguaje as qeranë, Elvis.
Ty të rriti gjyshi nga nëna, bashkë me motrën tënde — me shumë mund, me shumë sakrificë. Ai të çoi në shkollat më të mira të Shkodrës.
Ti ishe ai studenti i qetë dhe i ndrojtur në bankën e “At Pjetër Meshkallës”, që nuk visheshe me rroba firmato, por gjithmonë me rroba të pastra. Një nga nxënësit më të mirë të gjimnazit tonë.
Ti u diplomove për drejtësi, por pikërisht ajo drejtësi të mori peng rininë.
Ti nuk je vrasës, Elvis.
Zoti qoftë me ty!
E paç të gjatë jetën, o djalë!
Të duam dhe të mbështesim fort.
Shkruar nga një shok i gjimnazit “At Pjetër Meshkalla”
Shkodër, 07/10/2025