“A mund të të pyes pse mendon kështu?” pyeti Sara, duke u përpjekur të ruante qetësinë. Xhoni buzëqeshi ashpër, duke e parë ashpër. “Shiko! Po përpiqesh të më bindësh të mos flas! Nëse nuk do të kishe asgjë për të fshehur, nuk do të shqetësoheshe!”
Sara ngriti kokën nga larja e enëve, duke menduar se zhurma e ujit që rrjedhte ishte shtrembëruar.
Tingëllonte absurde. Ata mund të mos kishin një dashuri gjithëpërfshirëse, por Sara besonte se dashuria kishte të bënte me respektin dhe besnikërinë e ndërsjellë. Nëse shkon mirë me dikë dhe respekton njëri-tjetrin, kjo ishte dashuria sipas saj.Akuza qëndronte e rënduar në ajër, një prani e huaj dhe e padëshiruar në kuzhinën e tyre. Sara ndjeu një nyjë në stomak, një përzierje mosbesimi dhe indinjate. Mori frymë thellë, duke u përpjekur të mblidhte mendimet mes tronditjes që po kërcënonte t’i errësonte.
Xhon, kjo nuk ka të bëjë me fshehjen e ndonjë gjëje. Thjesht nuk e kuptoj nga vjen kjo», tha ajo, me zë më të qetë tani, të ngjyrosur me një prekje cenueshmërie. «E kemi rritur Timin së bashku dhe ti nuk e ke vënë kurrë në dyshim atësinë e tij më parë».
Xhoni kryqëzoi krahët, shikimi i tij i palëkundur. «Thjesht duhet të jem e sigurt, Sara. Kam dëgjuar gjëra… njerëzit flasin, e kupton? Dhe kam vënë re se si Timi nuk ngjan shumë me mua. Ai ka tipare të ndryshme dhe kjo filloi të më bënte të mendoja».Sa më shumë fliste, aq më shumë Sara ndjente se toka nën këmbët e saj po bëhej e paqëndrueshme. Ajo nuk mund ta besonte se thashethemet boshe dhe vëzhgimet sipërfaqësore mund të çonin në një thyerje kaq të rëndësishme në marrëdhënien e tyre.