Kisha filluar punë si kameriere në një hotel në Dubai nëpërmjet një agjencie punësimi. Ishte hera e parë që udhëtoja jashtë vendit, puna ishte shumë e lodhshme dhe mënyra se si të trajtonin nuk ishte shumë e mirë.
Punoja 10 deri në 12 orë në ditë dhe gjithë kohës isha e zënë sepse kishte jashtëzakonisht shumë punë.
Mund të gjeja shumë punë të tjera, por nuk e lija dot këtë që kisha, për shkak të kontratës.
Djemtë ishin nga Suedia dhe kishin ardhur me pushime në Dubai.
MĂ« pas, djali biond u largua dhe unĂ« fillova tĂ« flisja me djalin qĂ« pĂ«lqeja. Ishte brun, i veshur shumĂ« bukur. MĂ« pas, djali bjond erdhi me dy vajza tĂ« tjera shumĂ« tĂ« bukura dhe djali qĂ« unĂ« pĂ«lqeja, iu afrua pak atyre. âE humbaâ, mendova.
MĂ« vonĂ« ai mâu afrua edhe mua, mĂ« preku te faqet dhe mĂ« pyeti se pse isha aq e ngrohtĂ«. E kuptova qĂ« edhe ai mĂ« pĂ«lqente pak dhe isha duke pĂ«rjetuar momente shumĂ« tĂ« bukura. Shoqja ime u largua dhe mĂ« pyeti nĂ«se do tĂ« shkoja me tĂ«.
UnĂ« i thoja: âTĂ« lutem, rri edhe pak se mua po mĂ« pĂ«lqen shumĂ« ky djaliâ, por ajo u largua dhe unĂ« qĂ«ndrova vetĂ«m. NĂ« fund ata paguan dhe po largoheshin. UnĂ« qĂ«ndrova aty.
Ai erdhi dhe mĂ« pyeti: âA mund tĂ« tĂ« puth?â. UnĂ« i drejtova faqen dhe ai mĂ« tha me njĂ« zĂ« tĂ« ulĂ«t, tĂ« Ă«mbĂ«l: âBuzĂ«nâ dhe mĂ« puthi nĂ« buzĂ«. Ishte puthja mĂ« e Ă«mbĂ«l qĂ« kisha marrĂ« ndonjĂ«herĂ«.
As që e kisha imagjinuar ndonjëherë që të më pëlqente kaq shumë dikush në aspektin fizik sepse në aspekte të tjera nuk e njihja. Unë djemve gjithmonë u gjeja difekte, por me atë isha shumë e tërhequr, më pëlqente shumë.
Ai mĂ« puthi dhe u largua. Aty unĂ« shtanga dhe mendova: âO Zot, po sikur tĂ« mos kthehet mĂ«?!â. Prita disa minuta dhe ai u kthye e mĂ« tha: â TĂ« lutem, eja me mua sonte. Jam shumĂ« i dehur dhe dua qĂ« dikush tĂ« kujdeset pĂ«r mua.
UnĂ« i thashĂ«: â Jo, mĂ« vjen keq, nuk vij dot. Nuk e kisha bĂ«rĂ« kurrĂ« njĂ« gjĂ« tĂ« tillĂ«, tĂ« shkoja me njĂ« djalĂ« qĂ« sapo e kisha njohur ne klub, por kur e pashĂ« qĂ« po largohej, i kapa dorĂ«n dhe u largova me tĂ«. â Jam shumĂ« i pirĂ«, â mĂ« tha, por mua mĂ« dukej normal.
Ai mĂ« tha: âDo tĂ« largohem ânext Mondayâ (tĂ« hĂ«nĂ«n tjetĂ«r) dhe unĂ« e mendova qĂ« ai do tĂ« largohej tĂ« hĂ«nĂ«n tjetĂ«r dhe jo tĂ« hĂ«nĂ«n qĂ« vinte. âDo rrike goxha!â, i thashĂ«. U mundova tâi afrohesha dy herĂ«, por po mĂ« rrinte larg.
U ndjeva shumĂ« keq, bĂ«ra dush dhe u largova. Kur po largohesha, mĂ« pyeti nĂ«se kisha kaluar njĂ« natĂ« tĂ« bukur. UnĂ« i thashĂ« qĂ« po dhe u largova me njĂ« ndjenjĂ« trishtimi. Ishte djali i Ă«ndrrave tĂ« mia deri nĂ« ato momente. Nuk gjeja asgjĂ« qĂ« nuk shkonte tek ai. MĂ« vonĂ« u kujtova qĂ« tĂ« paktĂ«n tâi kisha dhĂ«nĂ« numrin e telefonit tim sepse nuk i thashĂ« as se te cili hotel punoja, por mendova: âDo tâi telefonoj te hoteli dhe do ta pĂ«rshĂ«ndes njĂ« ditĂ« tjetĂ«râ.
Ditën e hënë mora në telefon hotelin dhe ata më thanë që ai ishte larguar. Domethënë, unë isha ngatërruar; ai do të ikte këtë të hënë dhe jo të hënën tjetër. Fillova të qaja. E kisha humbur përgjithmonë dhe nuk i thashë se sa shumë më kishte pëlqyer dhe sa mirë isha ndjerë. Më ka ngelur peng dhe sot, pas një viti e gjysëm, unë përsëri e mendoj. Kam kontrolluar gjithandej në internet dhe rrjete sociale që ta gjej, por nuk e kam gjetur dot.
MĂ« ka mbetur vetĂ«m njĂ« foto jo shumĂ« e qartĂ« e tij. MĂ« thonĂ« âit vvas meant to be like thisâ (ishte e shkruar tĂ« ndodhte kĂ«shtu), por unĂ« nuk e harroj dot. Lutem qĂ« tĂ« mund ta takoj ndonjĂ«herĂ« nĂ« jetĂ« dhe tâi them se sa shumĂ« e kam menduar. Ju lutem, mĂ« sugjeroni se si mund ta gjej. i vetmi informacion qĂ« kam Ă«shtĂ« se ai quhet Robert, Ă«shtĂ« 38 vjeç, brun dhe ka njĂ« kompani ndĂ«rtimi nĂ« Sued.