U martova me një burrë të divorcuar, i cili kishte dy fëmijë. Pas divorcit, fëmijët mbetën me nënën e tyre. Edhe unë vetë u ndava nga burri me një fëmijë të vogël dhe e rrita vetëm, derisa takova burrin e dytë. Deri para pak kohe gjithçka në familjen tonë ishte e mrekullueshme, por tani mendoj vetëm për divorc. Punoj në zyrë dhe marr ushqimorë nga ish-burri. Shuma nuk është e madhe, por mjafton për shpenzimet e djalit. Burri im gjithashtu paguan ushqimorë për ish-gruan, por i jep para sa herë që ajo kërkon – për çfarëdo arsye.
Kunata pothuajse ia shkatërroi familjen e tij, e tani u fut edhe në tonën. Por sjellja e burrit më nervozon më shumë se gjithçka
Që ta kuptoni, gjysma e pagës së tij shkon për ushqimorë, plus të gjithë „paratë e dhuruara”. Bëhet një shumë mjaft e madhe, por ish-gruas asnjëherë nuk i mjafton. Ajo e di shumë mirë si ta mashtrojë babain e fëmijëve dhe e përdor këtë hile pothuajse çdo ditë. Thotë: „Vajzës i duhet fustan për mbrëmjen e shkollës dhe unë nuk kam më para”. E nëse burri refuzon, fillojnë histeritë, kërcënimet se nuk do t’i shohë më fëmijët. Burri im detyrohet t’i dërgojë shumën e kërkuar.
Shumë herë kam provuar t’ia bëj me dije se duhet t’i bëjë ballë kësaj gruaje, që ajo thjesht është ulur mbi qafën e tij dhe nuk do të punojë. Por ai nuk dëgjon, ka frikë se mos e humb fëmijët. Kështu, bisedat tona të qeta shndërrohen në skandale. Para disa ditësh, përsëri, burri i dërgoi ish-gruas paratë tona të fundit për muajin. U zemërova shumë dhe e dëbova nga shtëpia. Le të zgjidhë fillimisht familjen e vjetër, pastaj të krijojë të re. Një jetë të tillë nuk e dua. Prej një jave s’kam asnjë fjalë nga ai, ndoshta kjo është fundi i marrëdhënies.