I mori jetën burrit/ Fjalim hiѕtorik para gjykatëѕ, mbrojta nderin tim, donte të më pro*tituonte

“I nderuar trup gjykues,

Unë nuk jam këtu për të kërkuar mëshirë. Jam këtu për të thënë të vërtetën.

Për vite të tëra, kam jetuar me një burrë që jo vetëm që nuk më respektoi si bashkëshorte, por më shihte si mall, si një send që mund ta shesë e ta blejë. Ai donte të më detyronte të shisja trupin tim, të më poshtëronte para të gjithëve, të më bënte të humbisja dinjitetin.

Çdo ditë kthehej në shtëpi me kërcënime, me dhunë, me shikime që nuk më linin të fleja. Nuk e njihni ferrin që kam kaluar brenda atyre katër mureve, ferrin që askush nuk e dëgjon sepse gruaja gjithmonë hesht, gjithmonë duron.

Por unë nuk pranova të shisja shpirtin tim. Nuk pranova të humbisja nderin tim. Nuk pranova të bëhesha skllave e tij, as viktimë e neverisë së tij. Dhe atë natë, kur më hodhi përsëri duart me dhunë dhe me urdhër që të shkoja atje ku donte ai, unë kuptova se nuk kishte më kthim. Ishte jeta ime ose shkatërrimi im.

Unë nuk mora jetën e tij nga urrejtja, por nga mbrojtja. Nga frika se do të më zhdukte shpirtërisht, nga frika se do të më shndërronte në diçka që nuk jam. Unë e bëra sepse nderi im nuk kishte më rrugëdalje tjetër.

Ju sot mund të më quani fajtore. Mund të më dënoni me burg, me vite, me jetë. Por askush nuk do të thotë se unë u shita. Askush nuk do të thotë se unë pranova të bëhem objekt i turpit të tij.

Nëse më dënon kjo gjykatë, unë e pranoj. Por historia do ta dijë se unë u ngrita, qëndrova dhe mbrojta dinjitetin tim si grua. Nuk jam një vrasëse, jam një grua që luftoi për të mos u përdhosur.

Ju lutem, gjykoni drejt, por mos harroni – herën e fundit që mora frymë e lirë ishte kur i thashë ‘jo’. Dhe për atë ‘jo’, sot jam këtu para jush.”