Në Shqipëri, niveli i rrezikut nga varfëria në zonat urbane është dukshëm më i lartë se mesatarja e Bashkimit Europian, me rreth 42% të popullsisë që jeton me të ardhura nën 60% të mesatares kombëtare. Kjo përqindje është gati dy herë më e madhe se norma prej 21% në BE, duke e vendosur Shqipërinë ndër vendet me nivelin më të lartë të varfërisë urbane në Europë.
42% e popullsisë urbane në Shqipëri rrezikon varfërinë, dy herë më shumë se mesatarja e BE-së
Faktorët kryesorë që kontribuojnë në këtë situatë janë pagat e ulëta, informaliteti në punësim dhe mungesa e kontratave dhe sigurimeve shoqërore, gjë që lë shumë familje jashtë mbrojtjes sociale. Përveç kësaj, kostoja e jetesës në qytetet kryesore si Tirana, Durrësi, Elbasani dhe Fieri është shumë e lartë, me çmime të rritura për qiratë, energjinë dhe shërbimet bazë, ndërsa të ardhurat nuk rriten në përputhje me këto shpenzime.
Migrimi i brendshëm drejt qyteteve ka shkaktuar zhvillimin e zonave periferike me strehim informal dhe mungesë shërbimesh, duke përkeqësuar më tej situatën socio-ekonomike të familjeve të varfra urbane. Ndërkohë që në vendet e BE-së janë aplikuar me sukses politika për banesa sociale, subvencione qiraje dhe fuqizim të arsimit profesional, Shqipëria mbetet pas në ofrimin e mbrojtjes sociale efektive dhe formalizimin e tregut të punës.
Skemat e ndihmës ekonomike janë të kufizuara dhe shpesh nuk arrijnë të përfshijnë grupet më në nevojë, duke e bërë të domosdoshme përmirësimin e politikave sociale për të zbutur varfërinë urbane në vend.