Një burrë po ecte nëpër rrugët e qytetit kur papritur pa një vajzë të re të shtrirë në një cep të errët, e mbuluar vetëm me disa copa kartoni. Ajo dukej e lodhur, e uritur dhe pa asnjë shpresë në sy.
đŹ âNga Rruga te Shpresa: Historia qĂ« do tâju PrekĂ« ZemrĂ«nâ
NĂ« atĂ« moment, zemra e tij nuk duroi mĂ«. âNuk mund ta lĂ« kĂ«shtu,â mendoi ai. Pa hezituar, iu afrua dhe i foli me butĂ«si. Vajza ngriti kokĂ«n me frikĂ«, por pĂ«r herĂ« tĂ« parĂ« pas shumĂ« kohĂ«sh pa njĂ« dorĂ« qĂ« i ofrohej, jo pĂ«r ta larguar, por pĂ«r ta ndihmuar.
Ai e mori me vete, i bleu ushqim dhe e çoi në shtëpinë e tij për ta strehuar. Për ditë të tëra ajo nuk mund të besonte se dikush po i jepte një mundësi të re.
đ Sot, ajo Ă«shtĂ« e pastrehĂ« vetĂ«m nĂ« kujtime. Ka filluar njĂ« punĂ« tĂ« re, po mĂ«son tĂ« besojĂ« tek njerĂ«zit dhe po ndĂ«rton jetĂ«n qĂ« gjithmonĂ« e kishte Ă«ndĂ«rruar.
đŹ âNjĂ« akt i vetĂ«m mirĂ«sie mĂ« riktheu besimin tek jeta,â thotĂ« ajo me lot nĂ« sy.